19 stycznia 2012

Św. Wulfstan z Worcester

Święty biskup i wyznawca (1008-1095).

Znany również pod imieniem: Wulstan, Wolstan, Ulfstan.

Urodził się około roku 1008 w Long Itchtington w hrabstwie Warwick. Jego rodzina straciła majątek w czasach Kanuta Wielkiego. Za namową wuja, biskupa Yorku Wulfstana II, pobierał nauki w klasztorach Evesham i Peterborough, zanim został urzędnikiem w Worcester. Jego przełożeni widząc jego pobożność i czystość namówili go, aby poświęcił się służbie Bogu.

Wulfstan poszedł za ich radą i otrzymał święcenia kapłańskie w 1038 roku, a wkrótce wstąpił do klasztoru benedyktynów w Worcester, gdzie najpierw był kościelnym, potem nauczycielem śpiewu, a później sekretarzem. Na tym stanowisku mógł się swobodnie oddawać kontemplacji, spędzając często całą noc w kościele. Po śmierci Agewilnusa w 1046 roku został mianowany opatem. Jego rodzice również wstąpili do klasztorów.

Gdy w 1062 roku biskup Aldred otrzymał nominację na biskupa Yorku, św. Wulfstan został za zgodą legata papieskiego wyznaczony na biskupa Worcester. Ale pokorny Święty nie chciał początkowo przyjąć tej godności, jak sam mówił: : "Lepiej zostać ściętym, niż być biskupem". Dopiero pobożny eremita Wulsyniusz wpłynął na zmianę decyzji i w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny tego samego roku Wulfstan został konsekrowany przez Aldreda, biskupa Yorku. Jako biskup dawał wspaniały przykład, nieustannie zabiegając o swoją świętość i troszcząc się o zbawienie swoich wiernych. Swoje obowiązki traktował z gorliwością i pobożnością, dając innym wzór obrony praw Kościoła i utrzymania dyscypliny. Zapoczątkował budowę katedry w Worcester.

Kościół p.w. Wszystkich Świętych
High Wycombe, Anglia

Zdecydowanie występował przeciw małżeństwom duchownych, w swojej diecezji nie zgadzał się na wyświęcanie żonatych. Na jego wniosek na synodzie w Winchester w 1076 roku zakazano zawierania małżeństw przez księży.

Za jego namową mnich Aldwin założył benedyktyńskie opactwo w Great Malvern. Rozbudował wiele kościołów w swojej diecezji. Wilhelm Zdobywca w dowód szacunku jakim go darzył, oddał część dóbr skonfiskowanych Kościołowi. Zdawał się nie wiedzieć, co to jest zmęczenie, gdy inni szli już do domów, on do późnej nocy zostawał w kościele. Prowadził bardzo surowy tryb życia, przez trzy dni w tygodniu pościł całkowicie, przez trzy kolejne - pozostawał o chlebie i wodzie, w niedziele spożywał rybę i odrobinę wina.

Jego sława jako spowiednika była tak wielka, że ludzie przyjeżdżali z daleka, aby się u niego wyspowiadać. Często płakał w konfesjonale nad grzechami, czasami bardzo gwałtownie.

Witraż w kaplicy w Winchester College, Anglia

Św. Wulfstan zmarł 20 stycznia 1095 roku, po przewlekłej chorobie. Został kanonizowany 14 maja 1203 roku przez papieża Innocentego III. Jego grób był miejscem wielu pielgrzymek, niestety został zniszczony na rozkaz Henryka VIII. Jednym z cudów przypisywanych Wulfstanowi jest uzdrowienie córki króla Harolda II.

Historię życia św. Wulfstana opisał Wilhelm z Malmesbury w latach 1124-43, w języku łacińskim, rozszerzając wcześniejszą wersję spisaną przez przyjaciela Świętego, mnicha Colemana.

.